ความประทับใจ@มหาวิทยาลัยบูรพา

ฉันเลือกสอบตรงเข้ามาและหลังจากนั้นฉันก็รอทางมหา'ลัยประกาศผล ตอนนั้นฉันคิดว่าได้ก็ดีไม่ได้ก็ไม่เป็นไร แต่ใครๆก็บอกว่าต้องได้ชัวร์ และผลออกมาก็คือฉันสามารถสอบตรงเข้ามาได้ ตอนแรกที่ฉันเข้ามาเรียนที่นี้ฉันรู้สึกเฉยๆกับที่นี้มาก แต่นับตั้งแต่ความรู้สึกแรกๆตอนเข้ามาอยู่จนถึงทุกวันนี้ความรู้สึกได้เปลี่ยนไปเปลี่ยนไปได้ไงก็ไม่รู้ เพราะบรรยากาศที่ซึมซับเข้าไปข้างในถึงจะเป็นมหา'ลัยที่เล็กๆแห่งหนึ่งในประเทศไทยแต่ก็มีผู้คนมากมายที่ต่างเข้ามาศึกษาเรียนรู้ที่นี้ ถึงสถานที่อาจจะไม่กว้างใหญ่ไพศาลแต่ธรรมชาติในรั้วมหา'ลัยก็ทำให้ฉันไม่เบื่อเลยซักครั้ง ถึงมันจะมีข้อเสียที่เรานิสิตที่นี้รู้กันดีก็คือ ที่นี้มีบ่อน้ำมากมายแต่บางบ่อก็กลายเป็นสระมรกตในชื่อเรียกจากนิสิตทุกๆคนไปแล้วกลิ่นนี่อย่าให้พูดถึงคุณลองย่างกลายเข้าไปลองเองแล้วถึงจะรู้ ที่นี้ก็มีสวนนันทนาการ หรือเรียกง่ายว่าสวนนัน สวนนันเป็นสวนที่มีบ่อน้ำ ที่ในอีกไม่นานอาจจะเป็นสระมรกตอีกที่หนึ่งในมหา'ลัย สวนนันเป็นสวนไว้สำหรับออกกำลังกายของทั้งนิสิตและประชาชนทั่วไป ในตอนเย็นๆแดดร่มลมตกผู้คนก็จะเข้ามาทำกิจกรรมต่างที่นี้ กิจกรรมที่ฉันชอบไปทำที่สวนนันก็คือให้อาหารปลาและเต่า มีรุ่นพี่บอกว่าถ้าเจอเต่าที่มออย่าทักเดี๋ยวจะติดFเวลาฉันเจอฉันจึงได้แต่มองแต่ไม่พูดอะไร.... ที่นี่มีเรื่องเล่าเรื่องเล่าต่างๆมากมายทั้งลึกลับและน่ากลัวที่นิสิตที่นี้รู้ๆกันดี คณะแต่ละคณะก็จะมีเอกลักษณ์เป็นของตัวเองที่เห็นได้ชัดคือคณะศิลปกรรมคุณต้องมาดูพวกเขาตอนช่วงเดือนแห่งการรับน้องแล้วจะรู้ว่าสนุกและฮาแค่ไหน ถึงที่นี้อาจจะไม่โด่งดังเทียบเท่ากับมหา'ลัยอื่นๆแต่ที่นี้ก็สร้างความประทับใจให้แก่ฉัน
..........................................................

-ขอบคุณที่ฉันได้เข้ามาเรียนที่คณะรัฐศาสตร์และนิติศาสตร์ เอกบริหารทั่วไป
-ขอบคุณพี่ๆทุกชั้นปีในเอกบริหารโดยเฉพาะพี่ๆปี2 ที่ต้อนรับฉันเป็นอย่างดี มีกิจกรรมดีๆให้ฉัน
และเพื่อนๆทำเสมอ ขอบคุณที่ทำให้ฉันรู้จักที่นี้และแนะนำสิ่งต่างๆให้เสมอ
-ขอบคุณพี่เทคทั้งสอง พี่ปลาและพี่สุ ที่ซื้อขนมและเขียนจดหมายมาให้
-ขอบคุณพี่โถพี่เถาและพี่เทคบุญธรรมที่ดูแลฉันเป็นอย่างดี
-ขอบคุณมหา'ลัยนี้ ที่ทำให้ฉันได้เข้ามารู้จักเพื่อนๆในเอกบริหารทุกๆคน
แต่ละคนก็มาจากแต่ละสถานที่แต่ในระยะเวลา3เดือนที่ผ่านมา
เราเกือบทั้งหมดก็เริ่มจะสนิทกันเพิ่มขึ้นมากเรื่อยๆ และขอเวลาต่อ
จากนี้ไปทำให้เราสนิทกันเพิ่มมากขึ้นเรื่อยๆๆและเรื่อยๆ
...........................................................

จากเพื่อนๆในเอกมาสู่เพื่อนๆในกลุ่ม ไม่รู้ว่าเรา5คนมาเป็นเพื่อนกลุ่มเดียวกันได้ไง จำได้ว่าวันที่สองหรือสามนี่แหละที่พี่ๆนัดเราที่ธันเดอโดม เจ๊ก็มาทำเสียงแอ๊บๆใส่ถามนู้นถามนี่ แล้วเรา5คนก็มานั่งกินข้าวด้วยกันจำได้ว่าส้มกับไอซ์จะอยู่คู่กันตอนเดินไปไหว้สื่งศักดิ์สิทธิ์รอบๆมอ ส่วนเขียวตอนแรกๆเขามองเขียวว่าเขียวเป็นคนที่เงียบมากๆแต่ตอนนี้ไม่ใช่เลย ส่วนส้มตอนแรกที่เขาคุยกับแกเขาก็มานั่งคิดว่าแกเป็นคนแลแปลกๆไม่เคยเจอคนแบบนี้ไม่ต้องถามนะว่าเป็นคนอย่างไงแต่บอกไม่ถูกจริงๆว่ะ 5555+

สรให้=ตอนนี้ไม่มีใครเรียกเธอว่าสรแล้วนอกจากรุ่นพี่บางคนเท่านั้น สรเธอกับกลายเป็นเจ๊ไปแล้วลักษณะท่าทางเธอเหมือนมากๆคู่กะไก่จ๊อเลยทีเดียว(ล้อเล่น) แต่บางทีเธอก็เป็นพังกำไลของเพื่อนๆ
ลักษณะของเธอจำไม่ยากเห็นผมก็รู้เลยที่เดียว เจ๊เป็นเพื่อนที่ชอบมีลับลมคมใน มีอะไรซ่อนไว้ไม่ยอมบอกหลายอย่าง ชอบงอนเขาบ่อยๆในเรื่องเดิมๆแต่เขาก็รู้ว่าผิดเขาขอโทษ ขอบคุณทุกๆสิ่งจริงๆ แค่นี้ก่อนเดี๋ยวจะยาวไปมากกว่านี้ เยอะๆ

ส้มป่อย=ตอนเด็กๆเธอน่ารักมากๆนึกว่านางสาวไทยหน้าเนี่ยเรียวบาง จนถึงบัดนี้เธอก็ยังเหมือนเดิมแต่มีบางอย่างที่เปลี่ยนไป คือพองลมมากกว่าเดิมหน่อย(ล้อเล่น)แต่ก็จริง5555+ ส้มชอบทำเสียงแหลมใส่ และเตือนเขาอยู่เสมอๆขอบคุณมากๆมีครั้งหนึ่งที่แกพูดประโยคหนึ่งขึ้นมาโดนเลย เขารู้ว่าแกเป็นห่วงเขา ขอโทษที่ทำให้แกต้องเป็นห่วง และก็ไม่ค่อยได้ไปไหนมาไหนกะแก ยังไงเขาก็ไม่เคยลืมพวกแกนะเว้ยพวกแกก็ยังเป็นเพื่อนเขาเหมือนเดิม ขอโทษถ้าเขาทำอะไรที่ทำให้แกต้องน้อยใจ ขอบคุณที่แกยังเห็นเขาเป็นเพื่อนและไม่ลืมเขาถึงแม้เขาจะไม่ค่อยได้ไปไหนมาไหนกะแก

แนนไหน=ซึ่งเธอคนนี้มีชื่อเรียกอีกชื่อว่าเขียว จนตอนนี้ไม่มีคนเรียกเธอว่าแนนแล้ว รวมทั้งฉันด้วยนานๆทีถึงจะเรียกว่าแนน ลักษณะสำคัญที่จะทำให้จำเธอได้คือฟันแทงไม่เข้า เธอจะชอบพูดกะตัวเองเสมอๆว่า"ฟันกูจะโคกพื้นอยู่แล้ว" อะไรประมาณนี้ และเรื่องสำคัญอีกอย่างหนึ่งคือเธอชอบคนในเครื่องแบบ เหอะๆ อยู่กะแกแล้วเฮฮาได้ตลอดถึงแม้แกจะเศร้าแกก็ยังมีอารมณ์เฮฮาได้อยู่ เขารู้ว่าแกแอบเตือนเขาอยู่ห่างๆ ขอบคุณที่เป็นห่วงอยู่ห่างๆ ขอบคุณที่เรียกเสียงหัวเราะได้ตลอดเวลา ขอบคุณนะเว้ย

ไอซ์แสด=ไอซ์เป็นชื่อที่ฉันไม่ค่อยอยากจะเรียกซะเท่าไหร่ เรียกว่ายายจะโดนกับบุคลิกมากกว่ามั้ง เธอคนนี้มีตาก็เหมือนไม่มี ตาไม่ค่อยจะลืม หน้านี่ก็เนื่อยๆตลอดเวลา กลับบ้านทีนึงก็จะเอาขนมโรตีสายไหมมาฝากทีนึงเพราะบ้านของเธออยู่อยุธยา เธอจะมีบุคลิกเงียบๆไม่ค่อยสุ๋งสิงกับใคร รับมุขใครก็ไม่ค่อยทัน เขากะแกไม่ค่อยได้คุยกันเท่าไหร่ วันๆนึงคุยกันไม่ค่อยกี่คำ แต่เขาชอบแซวแก แต่แกก็ไม่เคยโกรธเขาสักครั้งขอบคุณที่ไม่โกรธกัน เขาแซวแกก็เพราะว่าเขาอยากแกล้งแกเห็นแกเงียบๆไม่ค่อยพูด อย่าโกรธกันนะเว้ยคุณยายกลับบ้านไปเคี้ยวหมากไป๊ 55555+